Do rata 1992. godine, imala je status republičke ustanove, međutim, 1993. godine vraćen joj je status opštinskog karaktera, što je mnogo otežavalo njen dotadašnji način rada. I pored neophodnih sredstava za rad, Galerija je bila vodeća kulturna institucija koja je uspjela da održi visok kvalitet rada i odličnu saradnju sa važnijim institucijama, kao što su republička galerija u Banjaluci, ULUS, Narodni muzej u Beogradu i Muzej primenjenih umetnosti u Beogradu.
Od samog osnivanja, u Galeriji je izlagao veliki broj akademskih slikara, grafičara i vajara. Pored redovnih aktivnosti, Galerija je organizovala i druge kulturne manifestacije kao što su koncerti na kojima su učestvovali Pavle Akcentijević i Vlado Mikić, potom gudački orkestar „Sveti Đorđe“, hor „Srbadija“ i mnoge druge kulturne i humanitarne manifestacije.
„Od 1993. godine do današnjeg dana, organizovano je više od 240 izložbi. Galerija je samostalna bila do 2007. godine, nakon čega je ušla u sastav današnjeg Centra za kulturu, a u ovu novu zgradu smo se preselili 2012. godine. Bitno je napomenuti da u ovoj zgradi imamo dobre uslove, da je galerija svakako modernija i da posjeduje i prostor za depo i prostor za konzervaciju i restauraciju“, rekao je za portal Dešavanja u Bijeljini kustos bijeljinske galerije Milijanko Miholjčić.
Fundus galerije je značajan – posjeduje preko 240 umjetničkih djela koji su većinom pokloni umjetnika, onda ostavke testamentom, a najmanjim dijelom otkup dijela. Jedna od najstarijih djela po nastanku koje galerija posjeduje su djela Milenka Atanackovića i Branka Radulovića.
„U svom posjedu najmanje imamo skulptura. Moram da kažem da smo testamentom dobili baš kvalitetna djela. Recimo, imamo izuzetno vrijednu sliku Branka Radulovića. Neka od imena čija djela galerija posjeduje su Milenko Atanacković, Branko Miljuš, Boško Karanović, Dževad Boza, Mustafa Ćerimagić, Ratko Lalić, Esad Muftić, Dragan Lubarda, Anto Kajnić, Mehmed Zaimović, Milan Stanojev, Zoran Bogdanović, Sead Hadžihasanović, Branko Radulović, Sabahudin Hodžić, Ljubiša Mrkalj, Natalija Cimeša, i mnogi drugi“, istakao je Miholjčić.
Galerija je još prije rata imala izuzetan rejting i, prema riječima kustosa, bila je jedna od jačih Galerija u bivšoj Jugoslaviji. Bitno je napomenuti da Galerija i danas ima odličnu saradnju sa drugim institucijama kulture u gradu i okruženju.
„Prostor Galerije u ovoj novoj zgradi je odličan za modernu umjetnost, mali format, umjetničku fotografiju, za grafiku, međutim i velike izložbe mogu lijepo da se uklope u ovakav prostor. Svake godine organizujemo najmanje 12 izložbi, otprilike jedna po mjesecu, a pored toga, imamo različite događaje, kamerne koncerte i slično“, rekao je Miholjčić.
Ova godina počinje izložbama grafike i akvarela, potom će biti organizovana izložba skulptura Darka Juroševića, kao i nezaobilazni Umjetnički salon u kome su objedinjene sve umjetnosti i koga je Miholjčić prvi put organizovao 2009. godine pod nazivom Bijeljinski likovni salon.
„Kultura jednog naroda ne stiče se brzo i na lak način, kao što je postalo uobičajeno mjerilo za naše vrijeme. Kultura jednog naroda je njegovo nasljeđe i tradicija. Vremena su teška, ali sjetimo se vremena borbe i opstanka srpskog naroda. Kultura pripada intelektualnom elitizmu.“
Dešavanja u Bijeljini
Izvor: desavanjaubijeljini.com
