Na današnji dan, ustanici Prvog srpskog ustanka na čelu sa Đorđem Petrovićem – Karađorđem, napisali su molbu ruskom caru i odredili izaslanstvo na čelu sa protom Matejom Nenadovićem koje je otputovalo u Rusiju.
Izaslanici su objasnili razloge dizanja ustanka, njegove dotadašnje rezultate, neuspele pregovore sa Bećir-pašom i rješenost ustanika da se bore dok ne ispune svoje zahtjeve uz jemstvo Rusije i Austrije. Istaknuta je želja ustanika da se u Srbiji uspostavi samostalna srpska država koja bi bila pod zaštitom Rusije, ali koja bi i dalje plaćala danak sultanu.
Takođe je zatražena pomoć u oružju, municiji, novcu i vojnim stručnjacima. Primivši ove molbe, ruski car je 28. novembra 1804. naredio da se izdvoji 5.000 dukata za ustanike u Srbiji i poslao pismo ruskom poslaniku u Carigradu sa uputstvom o tome kako da utiče na Portu.
Đorđe Petrović-Karađorđe
Istovremeno je sultan riješio da pregovorima umiri Srbe, pa je zamolio vlaškog i moldavskog kneza da, kao hrišćani, posreduju između Porte i ustanika.
Vlaški knez je u jesen 1804. poslao svog izaslanika među ustanike, koji su mu poručili da su i dalje vjerni sultanu. Zatražili su da Alija Gušanac bude uklonjen iz Beograda i da odnose utvrđene pregovorima sa Bećir-pašom garantuje jedna strana sila. Sultan je odbio predloge Srba, a oni su odbili sultanov zahtjev da raspušte oružane odrede. Rezultate nijesu dala ni ubjeđivanja moldavskog kneza ni Carigradske patrijaršije.
Karađorđe je, međutim, poslušao savjete Bećir-paše i drugih posrednika da bude tolerantniji prema Porti, te je smanjio ustaničke snage oko Beograda. Izgubivši strpljenje prema ustanicima, Porta je aprila 1805. naredila niškom Hafiz-paši da počne da skuplja vojsku i uguši bunu.
Ni Karađorđe nije sjedio skrštenih ruku, tako da je još u martu 1805. jedan dio ustaničke vojske od Beograda pomjerio ka Zapadnoj Moravi radi zauzimanja Karanovca, Trstenika, Požege i Užica, a drugi dio prema Velikoj Moravi radi odbrane u slučaju da Turci krenu tim pravcem.
Prvi srpski ustanak je bio ustanak Srba u Beogradskom pašaluku i okolnih šest nahija protiv Turaka u periodu od 14. februara 1804. do 7. oktobra 1813. godine. Otpočeo je kao lokalna pobuna protiv dahija, a prerastao je u prvu fazu srpske revolucije.
Ustanici predvođeni Karađorđem su uspjeli da u značajnom vremenskom intervalu oslobode pašaluk. Ovaj ustanak je prethodio Drugom srpskom ustanku 1815, koji je na kraju doveo do stvaranja Kneževine Srbije.
Izvor: novosti.rs
