Bročanski fudbaleri dugo vremena su imali problema sa igralištom, jer tada nije bilo društvenog zemljišta niti je bilo novca da se otkupi nečija livada ili njiva.
Lalina livada
Na Lalinoj livadi igralo se nekoliko godina, ali je onda ovaj domaćin morao taj posjed da koristi za proizvodnju hrane jer je bio poljoprivrednik, pa se onda fudbal preselio na njivu Ive Jevtića, zatim na posjed Ljube Srebrića. Igralo se i na Marinkovića i Tojića njivi, pa pred rat na Đurića(Stevića) livadi na Klijenju, na kraju bročanskog atara prema Velinom Selu. Igralo se i na brojnim drugim lokacijama, ali na kratko.Zanimljivo je da je na toj livadi 1941. godine odigrana poslednja utakmica protiv ekipe Balatuna.Potom su fudbaleri otišli u rat.
Za deset godina prije Drugog svjetskog rata u Brocu je bilo dosta talentovanih fudbalera. Igrali su u to vrijeme još Đuro Rebrić, Dušan- Baćo Popović, Đuro Popović, Diko Popović, Čedo Simić, Đoko Tojić, Gavrilo- Gajo Mitrović, Đoko Simić- Matić, Milan Simić, Dimitrije Dimitrić, Mijo Sofrenić, Mikajlo Krsmanović, Miko Perić, Dušan Ivić, braća Vuleta, bilježnik Nemanja, Dragomir Pavlović, Jeremija Perić, Dragutin Trifković, Stevo C. Perić, Stojan Petrović, Drago Simić, Blago Jovanović, Zdravko Šarić i drugi.
U predratnom periodu nije bilo organizovanog ligaškog takmičenja fudbalera nego su utakmice ugovarane i igrane su nedeljom i o važnim pravoslavnim praznicima: Vaskrsu, Duhovima, Đurđevdanu, Petrovdanu, Gospojini i drugim.
Oprema je bila najdragocjenija
Obično se jedne nedelje ili praznika utakmica igrala u Brocu, a naredne u selu iz koga je bila protivnička ekipa. Oprema je u to vrijeme čuvana kao nešto najdragocenije. Na utakmice se prevozilo zaprežnim kolima, jer većina fudbalera nije imala bicikle. Oni ugledniji i stariji nosili su na igrališta stolice da sjede,a ostali su stajali.
Uloga Tojića u bročanskom fudbalu
Zanimljiva je i priča u porodici Tojić o istoriji bročanskog fudbala. Naime, jednog ljeta nije se imalo gdje igrati pa je mladi domaćin Đoko Tojić pokosio zelen ječam, a seoski momci su uzorali njivu, drljali, polivali vodom i valjali kako bi mogli odigrati nekoliko utakmica.
Đokini sinovi Rajko i Risto pričaše da je lopta čuvana pod krovom drvene magaze, na posebno napravljenoj polici.Dok je im otac bio kod kućenisu je smjeli pipnuti, kao svetinju, ali čim bi on otišao za poslom, oni bi sa ostalom djecom iz komšiluka uzimali loptu i šutali je.
“Ako budeš dobro učio vodiću te da vidiš Brodac“
Tih godina Brodac je bio najnaprednije selo u Semberiji i krupnim koracima je grabio ka varošici i imao je sve uslove da postane, te poslije Bijeljine bude drugo naselje po broju stanovnika, ekonomskoj moći i stepenurazvoja kulture.Umogome je bio ispred ostalih sela, pa se zato tih godina i govorilo đacima :“Ako budeš dobro učio vodiću te da vidiš Brodac.“
A onda je došao rat. Zlo se kolo igralo četiri godine, a lopte su mirovale. Nestali su u to vrijeme dresovi i sva oprema. Sve je tada bilo više od igre, a ljudski životi nisu vrijedili ni koliko cigareta duvana.
Na sreću prošla su i ta vremena i došla je sloboda i sa njom nada u novi život.
Dešavanja u Bijeljini
Izvor: BrodacMedia
Lalina livada
Na Lalinoj livadi igralo se nekoliko godina, ali je onda ovaj domaćin morao taj posjed da koristi za proizvodnju hrane jer je bio poljoprivrednik, pa se onda fudbal preselio na njivu Ive Jevtića, zatim na posjed Ljube Srebrića. Igralo se i na Marinkovića i Tojića njivi, pa pred rat na Đurića(Stevića) livadi na Klijenju, na kraju bročanskog atara prema Velinom Selu. Igralo se i na brojnim drugim lokacijama, ali na kratko.Zanimljivo je da je na toj livadi 1941. godine odigrana poslednja utakmica protiv ekipe Balatuna.Potom su fudbaleri otišli u rat.
Za deset godina prije Drugog svjetskog rata u Brocu je bilo dosta talentovanih fudbalera. Igrali su u to vrijeme još Đuro Rebrić, Dušan- Baćo Popović, Đuro Popović, Diko Popović, Čedo Simić, Đoko Tojić, Gavrilo- Gajo Mitrović, Đoko Simić- Matić, Milan Simić, Dimitrije Dimitrić, Mijo Sofrenić, Mikajlo Krsmanović, Miko Perić, Dušan Ivić, braća Vuleta, bilježnik Nemanja, Dragomir Pavlović, Jeremija Perić, Dragutin Trifković, Stevo C. Perić, Stojan Petrović, Drago Simić, Blago Jovanović, Zdravko Šarić i drugi.
U predratnom periodu nije bilo organizovanog ligaškog takmičenja fudbalera nego su utakmice ugovarane i igrane su nedeljom i o važnim pravoslavnim praznicima: Vaskrsu, Duhovima, Đurđevdanu, Petrovdanu, Gospojini i drugim.
Oprema je bila najdragocjenija
Obično se jedne nedelje ili praznika utakmica igrala u Brocu, a naredne u selu iz koga je bila protivnička ekipa. Oprema je u to vrijeme čuvana kao nešto najdragocenije. Na utakmice se prevozilo zaprežnim kolima, jer većina fudbalera nije imala bicikle. Oni ugledniji i stariji nosili su na igrališta stolice da sjede,a ostali su stajali.
Uloga Tojića u bročanskom fudbalu
Zanimljiva je i priča u porodici Tojić o istoriji bročanskog fudbala. Naime, jednog ljeta nije se imalo gdje igrati pa je mladi domaćin Đoko Tojić pokosio zelen ječam, a seoski momci su uzorali njivu, drljali, polivali vodom i valjali kako bi mogli odigrati nekoliko utakmica.
Đokini sinovi Rajko i Risto pričaše da je lopta čuvana pod krovom drvene magaze, na posebno napravljenoj polici.Dok je im otac bio kod kućenisu je smjeli pipnuti, kao svetinju, ali čim bi on otišao za poslom, oni bi sa ostalom djecom iz komšiluka uzimali loptu i šutali je.
“Ako budeš dobro učio vodiću te da vidiš Brodac“
Tih godina Brodac je bio najnaprednije selo u Semberiji i krupnim koracima je grabio ka varošici i imao je sve uslove da postane, te poslije Bijeljine bude drugo naselje po broju stanovnika, ekonomskoj moći i stepenurazvoja kulture.Umogome je bio ispred ostalih sela, pa se zato tih godina i govorilo đacima :“Ako budeš dobro učio vodiću te da vidiš Brodac.“
A onda je došao rat. Zlo se kolo igralo četiri godine, a lopte su mirovale. Nestali su u to vrijeme dresovi i sva oprema. Sve je tada bilo više od igre, a ljudski životi nisu vrijedili ni koliko cigareta duvana.
Na sreću prošla su i ta vremena i došla je sloboda i sa njom nada u novi život.
Dešavanja u Bijeljini
Izvor: BrodacMedia
