Poreklom je iz Korduna, odakle je njegova porodica zbog Austro-ugarskog terora morala da se preseli u Šabac. U prvim danima rata ostao je bez oca koji je poginuo. Vrlo brzo ostaje i bez majke koja se preudala i napustila ga.
Odlazi u Beograd i priključuje se srpskoj vojsci sa samo 12 godina. Tada je i nastala jedna od najpoznatijih fotografija malog dečaka koji puškom cilja neprijatelja, nepoznatog francuskog fotografa.
Nakon pada prestonice, sa srpskom vojskom je krenuo prema jugu, na planini Rudnik, gde ga je i kralj Petar Prvi primetio i saznao za njegovu sudbinu.
O junaštvu ovog velikog vojnika, govorio je i pisao Arčibald Rajs, koji ga je upoznao u niškoj bolnici, prilikom jednog od šest ranjavanja, koliko je puta mali Dragoljub zaustavljao metke svojim telom.
Više puta je odlikovan, dok ga je sam regent Aleksandar Karađorđević lično unapredio u čin kaplara, pre nego što je napunio 14 godina. Do kraja rata je stigao do čina podnarednika. Prešao je Albaniju sa srpskom vojskom i učestvovao u proboju Solunskog fronta.
Ni Drugi svetski rat ga nije zaobišao. Pridružio se partizanima i ponovo ratovao protiv istog neprijatelja.
Nakon rata konačno je mogao da uživa u glumi koju je voleo. Bio je član Udruženja dramskih umetnika Beograda. U Narodnom pozorištu u Nikšiću je završio svoju karijeru glumca. Umro je 1963. godine.
Dešavanja u Bijeljini
Izvor: desavanjaubijeljini.com/srpskaistorija
