Kada je rat počeo, odlučuje da se vrati u rodno mjesto, što i čini zadnjim vozom “Ljubljana-Vinkovci”. Čim se vratio u svoj zavičaj, stavio se na raspolaganje rezervnom sastavu tadašnje JNA. Prvo vatreno krštenje mu je bilo u proljeće 1992. godine u oslobađanju Šamca.
U okviru rezervnog sastava, tada još JNA, pred sam početak rata u Brčkom je formirana elitna jedinica Crvenih beretki. U toj jedinici se nalazio i Boško Perić i već u prvim akcijama istakao se kao hrabar borac.
Nakon dva ranjavanja, u avgustu 1992. godine osniva interventni vod koji tada broji 19 vojnika, ostvaruje značajne podvige u probijanju “Koridora Života” koji je bio jedina veza sa zapadnim dijelom Republike Srpske.
U martu 1993. godine odlukom 1. Posavske brigade ujedinili su se svi interventni vodovi u jednu elitnu diverzantsku jedinicu. Niko se nije mnogo dvoumio o izboru komadanta za takvu jedinicu, kao ni o imenu koje će nositi. Riječ “Peša” već je postala simbol jednog poimanja rata, časti i poštenja koji su krasili mladića koji će do kraja svog kratkog života na tijelu imati više rana nego što je proživio godina.
Pod komandom Boška Perića Peše, ova specijalna jedinica je bila hrabra i disciplinovana, i kao takva je bila uzor ostalim srpskim jedinicama.
Boško Perić Peša bio je mrtav nepun minut od ranjavanja. Geler je kroz vrat direktno otišao u mozak. Tijelo mu se, snagom zdravlja i mladosti, još borilo sa smrću dok na kraju i srce nije pokleknulo.
Dešavanja u Bijeljini
Izvor: desavanjaubijeljini.com
