Živ je Mando, živ je Mitar dok je Majevice!
Služenjem parastosa i polaganjem cvijeća na centralnom Spomen-obilježju za 301 poginulog borca iz opštine Ugljevik danas (nedjelja, 12. maj 2024.) će biti obilježeno 32. godine od formiranja specijalne ratne jedinice „Mandini lavovi“ koja je djelovala u okviru Prve Majevičke brigade Vojske Republike Srpske.
Svečano okupljanje je predviđeno za 12.00 časova ispred kancelarije Udruženja specijalne jedinice “Mandinih lavova“.
Vojvoda Mitar Maksimović Mando
Cvijeće će biti položeno i na spomen-bistu komandantu ove jedinice vojvodi Mitru Maksimoviću-Mandi koja se nalazi ispred ugljevičkog Centra za kulturu, čime će članovi porodice, saborci i građani Ugljevika odati počast heroju Mandi.
Ova jednica se borila na svim ratištima, od Trebinja do Novog Grada, te se svake godine na Mali Vaskrs obilježava dan jednice “Mandinih lavova“ kroz koju je prošlo 500 boraca, od kojih je 52 poginulo, a 180 je ranjeno“.
U Ugljeviku je tokom rata poginuo 301 borac, a 648 ih je ranjeno.
Komandant „Mandinih lavova“ vojvoda Mitar Maksimović-Mando bio je predsjednik Skupštine opštine Ugljevik, predsjednik Opštinske boračke organizacije i predsjednik Fudbalskog kluba „Rudar“, a za ratne zasluge odlikovan je Ordenom Miloša Obilića.
Vojvoda Mitar Maksimovića-Mando je poginuo 27. decembra 2002. godine u saobraćajnoj nesreći u Dvorovima kod Bijeljine.
Mitar Maksimović Mando (Donje Zabrđe, 10. oktobar 1963 — Dvorovi, 27. decembar 2002) bio je četnički vojvoda, komandant jedinice Mandini lavovi u sastavu Vojske Republike Srpske i predsednik Boračke organizacije Republike Srpske za opštinu Ugljevik. Takođe, imao je i čin kapetana.
Rođen je u selu Donje Zabrđe kod Ugljevika 1963. godine. Bio je predsednik Boračke organizacije Republike Srpske. Poginuo je 2002. godine u saobraćajnoj nesreći (39 godina). Za sobom je ostavio suprugu Ljiljanu, kćerku Božanu i sina Dušana.
Pre rata je bio strastveni ljubitelj fudbala i igrao u lokalnom klubu „Majevica“ iz Zabrđa. Njegove kvalitete tada primećuje i dosta poznatiji „FK Rudar“ iz Ugljevika. Inače, vojvoda Maksimović je bio i veliki navijač Crvene zvezde.
Po otpočinjanju ratnih dejstava u Hrvatskoj, kao dobrovoljac odlazi u Knin 26. septembra 1991. godine i postaje borac Prve benkovačke brigade. Istakavši se svojom hrabrošću tokom borbi za Knin i Benkovac, dobija unapređenje u komandira čete.
U rodni kraj se vraća poslije devet meseci, kada Muslimani napadaju Ugljevik. Osvojio je relej Stolice na Majevici, 10. aprila 1992. godine, a potom formira elitnu borbenu grupu „Obilići“. Posle nekog vremena Mandina jedinica za brza dejstva preimenuje se u „Lavove sa Majevice“. Jedinica je u svom sastavu imala i do 600 boraca.
„Mandini Lavovi“ imali su 52 poginula i 180 ranjenih boraca.
Jedinica obilazi i mnoga druga bojišta sem Majevičkog. Istakla se u oslobađanju koridora, tačnije u borbama za Brčko, borbama na Ozrenu i mnogim drugim.
Za svoje boračke zasluge, 13. maja 1993. Mitar Maksimović je proglašen za vojvodu od strane Vojislava Šešelja. Mando je, između ostalog, odlikovan i Ordenom Miloša Obilića.
Bio je predsednik Skupštine opštine Ugljevik i predsednik Boračke organizacije Republike Srpske. Poginuo je u saobraćajnoj nesreći 27. decembra 2002. godine, pod još uvek nerazjašnjenim okolnostima. Na petogodišnjicu smrti mu je podignuta spomen-bista u centru Ugljevika.
Baja Mali Knindža, veliki Mandin prijatelj, na albumu Gluvi barut objavio je pjesmu „Prepelice“ koja je posvećena Mitru Maksimoviću Mandi.
Od 21. septembra 2021. godine javnosti je dostupan i dokumentarni film u produkciji Nemanje Čekića pod nazivom „Živ je Mando“ koji govori o ratnom putu Mandinih lavova, ali i životu vojvode Mitra Maksimovića.
U filmu su govorili Mandini ratni drugovi Drago Tomić, Milenko Popović, Duško Nikolić, Slobodan Radovanović i Mitar Jevtić kao i Mandin sin, Dušan Maksimović.
Dešavanja u Bijeljini
Izvor: desavanjaubijeljini.com
