“Mene, hvala Bogu, neće moći da lažu”, napisala je novinarka Radislava – Dada Vujasinović u jednom od svojih tekstova o ratu u Hrvatskoj objavljenom u časopisu “Duga” u maju 1993. godine. Godinu dana kasnije, 8. aprila 1994, povučen je oroz. Danas nema zvaničnih dokaza da li je izvršila samoubistvo ili je ubijena.
Za mnoge simbol hrabrosti, predanosti profesiji, uzor i večiti borac za istinu, Dada je otišla prerano, u 30. godini života. Pronađena je mrtva u svom stanu na Novom Beogradu. Njen slučaj je od početka označen kao samoubistvo, da bi 2009. godine okružni javni tužilac u Beogradu prekvalifikovao događaj u ubistvo, kada je i pokrenut pretkrivični postupak. U međuvremenu, tragovi pronađeni na mjestu zločina poslati su na supervještačenje, a holandski forenzički institut u Hagu 2016. godine vještačenjem je ustanovio da je u pitanju jedno opaljenje, te došao do zaključka da smrtonosne povrede mogu biti “rezultat ubistva, samoubistva ili nesrećnog slučaja”. Deset godina od pokretanja predistražnog postupka, novih informacija nema.
– Naš manevarski prostor nije bio velik, ali sve što smo mogli da provjerimo, uradili smo. Predstavnici komisije su razgovarali sa svim dostupnim mogućim svjedocima, koji su u različitim prilikama pominjali okolnosti smrti Dade Vujasinović, ali nije bilo korisnih informacija iz tog razgovora – kaže za “Blic” Veran Matić, predsednik Komisije za istragu ubistava novinara, i dodaje da očekuje da se Više javno tužilaštvo “konačno opredijeli prema ovom slučaju”.
Sudski vještak prof. dr Slobodan Savić iz Instituta za sudsku medicinu za “Blic” je načelno naveo razliku između ubistva i samoubistva.
– Mora se proceniti koje je oružje u pitanju, rekonstrukcijom bi trebalo utvrditi da li je apsolutni prislon ili relativna blizina. Dakle, da li je u bilo kom položaju osoba mogla povući oroz, bilo da je to učinila prstima šake ili palcem stopala. Ako nema elemenata blizine, tačnije ako se utvrdi da je ispaljenje iz daljine, onda se ne može govoriti o samoubistvu – objašnjava Savić i podsjeća na slučaj gardista iz vojne kasarne “Karaš” na Topčideru navodeći da je utvrđeno da je bio “takav položaj oružja da tehnički nije moglo biti izvedeno samoubistvo”.
Hrabra, vesela, pametna – tako Dadu ukratko opisuje Vanja Bulić, njen kolega iz “Duge”.
– Sjećam se, zavuče ruke u farmerke, smije se i pita za putni nalog. Ona je bila jedina žena iz redakcije koja je izvještavala sa ratišta – priča Bulić.
I tog posljednjeg dana kada su je on i kolege vidjeli – bila je nasmijana. Siguran je, kaže, da je ubijena.
– Od prvog dana govorim da je ubijena. To jutro se vratila iz Novog Pazara sa četiri trake na kojima su bili dokazi da naša policija prodaje oružje muslimanima. One su nestale iz njenog stana nakon ubistva i nikad nisu pronađene – kaže Bulić. Prijetnje su u to vrijeme, kaže, dolazile sa svih strana, ali nisu prijetili samo njoj, već i cijeloj redakciji.
– Dešavalo se da pronađe mrtvu pticu na svom automobilu ili da dođe kući i vidi da su joj ulazna vrata preškrabana. Imala je i direktnih prijetnji, ali nismo se mi bojali onih koji prijete javno, već su ovi drugi bili problem – objašnjava Vanja Bulić.
Foto: M. Mitrović/RAS Srbija
Od ratišta do politike
Dada Vujasinović je rođena 1964. godine u Čapljini, u Bosni i Hercegovini. Diplomirala je na Filološkom fakultetu u Beogradu, radila je kao novinar u “Privrednom pregledu”, da bi od 1990. postala član redakcije “Duga”. Izvještavala je sa ratišta u Jugoslaviji, a svoj beskompromisni stav pokazala je i nizom tekstova u vezi sa političkom scenom Srbije.
Izvor: blic.rs
