To je posljednji dan nedjelje stradanja i smrti, a vjernici ga obilježavaju u molitvi i tišini.
Na Veliku subotu završavaju se poslovi neophodni za doček Vaskrsa. Sprema se i čisti kuća, boje jaja. Na ovaj dan ne radi se u polju i žene ne rade ručne radove.
Vjeruje se da na Veliku subotu treba učiniti dobro djelo da bi godina bila uspješnija.
Dani žalosti završavaju se ponoćnom Vaskršnjom liturgijom. Početak slavlja oglašava se zvonima na pravoslavnim hramovima koja prvi put zvone nakon dana žalosti. Sveštenici se presvlače u svete odežde i čitaju Jevanđelje o radosnoj vijesti anđela.
U Jerusalimu vjernici prisustvuju čudotvornoj pojavi „blagodatnog ognja“. Na Veliku subotu pali se nestvoreni oganj, čudo Božije, u Crkvi Hristovog Groba. Oganj se pojavljuje uoči Vaskrsa, prilikom molitve patrijarha, koji ulazi u crkvu koja je bila zapečaćena, nakon što je utvrđeno da se u njoj ne nalazi ništa što bi vještački izazvalo plamen. Plamen se pali sam od sebe.
Jerusalimski patrijarh zatim oganj dijeli okupljenim vjernicima. Pojava blagodatnog ognja predstavlja vidljivu pojavu Duha Svetoga i potvrdu vaskrsenja Isusa Hrista.
Dešavanja u Bijeljini
Izvor: desavanjaubijeljini.com
