O Slobodanu i Miri Pavlović, kao “samoprozvanim srpskim dobrotvorima” prije tačno deset godina pisao je banjalučki Capital. U članku iz 2008 godine redakcija Kapitala je iznijela podatak da je u most koji je izgrađen početkom devedesetih godina uloženo četiri miliona KM a da je “po njihovoj računici” iz istog “izvučeno” 25 miliona maraka!
Ali ovo je stara vijest, novo je da je u međuvremenu most korišten još deset godina a cijena prelaska u jednom pravcu po pravilu se kretala oko 3 km,nešto sitno ispod!
Most je premošten, djelimično izgrađen početkom devedesetih i odmah po završetku “poklona” narodu Semberije i Mačve instalirana je naplatna kućica.
Par godina poslije, tačnije 28.avgusta 1996 godine zvanično je pušten u rad i kompletiran cijeli most.
Od samog starta za pomenuti most vezane su “svakojake” priče,počev od one da je firma koja ga je “zidala” propala zbog njega!
Uporedo sa gradnjom mosta saznali smo da će “poklon” narod Mačve i Semberije putem mostarine stanovništvo iskazati “zahvalnost” dobrotvorima!
I realno trebalo je imati petlju a i “osiguranje” pa graditi most u tim vremenima. Nato ga na svu sreću nije bombardovao i ostao je “postojan” evo četvrt vijeka.
Ono što se pita svaki Semberac i Mačvanin kad broji 160 dinara na prelasku je “dokle više”?
Aj brate i sestro hvala,ali četvrt vijeka ubiranje pa dokle,dok se ne sruši il mu istekne rok trajanja?
Ti dinari, tj tih 160 dinara a što je na “našem” BAM-u 2.67 KM, otprilike je kao vožnja autoputem nekih 40 do 50 kilometara prema cijenovnicima većine zemalja. Jedan km izgradnje auto bana što bi švabe rekle je otprilike kao cijelji most,aj dodamo dva kilometra.
I sad se svi pitaju dokle više!
Država je onomad obećala pristupnu infrastrukturu samom mostu i spominjana je koncesija.
Od tada do danas niko koncesiju više ne pominje!
Dok to se ne desi budite sretni jer zamislite da Sembercu i Mačvaninu neko “pokloni” i auto put!
Zamislite tek tad “globe”!
Izvor: semberske.com
