Majevica i podmajevički kraj prepuni su, pored izuzetnog bogatstva koje je priroda darovala ovom kraju i brojnih drevnih zaostavština predaka sa tog prostora. Jedna od njih je prva bogomolja na Majevici, takozvana “Kelija” ili “Ćelija”, koja se nalazi u Gornjem Priboju. U njoj su se ljudi sakupljali i sabirali u molitvi i zajedništvu, prije nego što je napravljena prva crkva.
Nekada davno, ovaj kraj nije imao crkvu, na bogosluženja se odlazilo u Mačkovac i manastir Tavnu. Morali su Pribojčani prelaziti preko Teočaka, a tu su im, tada za vrijeme turske vladavine, činjeni brojni zulumi. Početkom 19. vijeka Gavro Veselinović, prvi poznati pribojski paroh, naučio je službu u Tavni, a onda ga je zvornički mitropolit rukopoložio za sveštenika. Tada nastaje i prva bogomolja u ovom kraju, takozvana “Kelija” ili “Ćelija”.
Nasljednici imanja na kom je drevna bogomolja su ispričali da su, kopajući pored crkve pronašli drveni krst. Pokušavali su na nekoliko mjesta, ali nisu ništa više uspjeli saznati o ovoj relikviji. Kažu, i unutar crkve je sve ostalo autentično i sačuvano, uključujući krevete na kojima je sveštenstvo spavalo i kovčege gdje su čuvane stvari.
U „Ćeliji“, koja nije imala zvona, jer se u tursko vrijeme zvonjenje strogo zabranjivalo, vršene su samo jutarnje i večernje molitve a svi drugi obredi su se obavljali kao i prije u Mačkovcu i manastiru Tavni. Sve je to otežavalo vjerski život, pa su Pribojčani preduzimali korake za gradnju crkve u selu, ali nisu nikada dobijali dozvolu od turskih vlasti. Nekako im je pošlo za rukom da sagrade malu kapelu.
Mjesto za gradnju je izabrano, pošto se tu nalazilo “molitvište“, gdje se narod i do tada okupljao sa sveštenikom. To mjesto bilo je u vlasništvu nekog Salih-age iz Teočaka. Kada je došla austrougarska okupacija BiH, ode nekoliko viđenijih domaćina kod Salih-age, kako je zapisao Risto Lukić, „i zamole ga da im proda zemljište“.
Dogovor je pao da se vlasniku zemljišta izgradi kuća tamo gdje on tražio, a 1883. godine sagrađena crkva posvećena Rođenju Presvete Bogorodice u Priboju. Osvećena je na Arlijevdan.
Sa lijeve i desne strane ulaznih vrata uklesana su imena na tablama stradalih boraca u Drugom svjetskom ratu, te u posljednjem odbrambeno-otadžbinskom. Oni su i sahranjeni na groblju preko puta crkve. Među njima je i jedan ruski dobrovoljac, sin jedinac, koji je došao da pomogne bratskom narodu, i stradao. Njegova želja je bila da bude sahranjen u Priboju.
Danas Priboj, sa okolnim selima broji oko 1.400 stanovnika. Učenika je stotinjak u školi, a nekada ih je, sjećaju se stariji, bilo i preko 800. Mnoga vrata su zatvorena, mladi odlaze u potrazi za boljom budućnošću.
A ovaj dio Majevice pravi je raj za život, sa čistim vazduhom i netaknutom prirodom.
Dešavanja u Bijeljini
Izvor: rtvbn.com