Saopštenje za javnost SP Ugljevik prenosimo u cijelosti:
Zanimljiva je opština Ugljevik…
Po mnogo čemu.
Od samog postanka, formiranja, razvojnog puta pa sve do aktuelnog trenutka.
Jaki kontrasti su nešto što je preovlađujući motiv kad se govori o ovom malom mjestu.
Nažalost, posljednjih godina se o tome uopšte ne govori. Razborito i smisleno se, uostalom, ni o čemu i ne priča.
Ako i postoji nekakva aktivnost, šablonska je i beskorisna, započinje svoju retrospektivu o opštini Ugljevik Simo Popović, član OO Socijalističke partije Ugljevik.
Krajem devetnaestog vijeka, poslije Berlinskog kongresa i dolaska Austrougarske na ove prostore, sjedište opštine je bilo u Zabrđu, a prvi načelnik, Lazar Popović, bio je iz Korenite.
Kad otvorite istorijske čitanke, piše da je bio reformator i da je uveo mnoge novine u život i funkcionisanje tadašnje lokalne uprave.
Dva puta je mijenjano opštinsko sjedište.
Iz Zabrđa u Stari Ugljevik 1941. i konačno 1980. u Novi Ugljevik.
Rudnik koji je otvoren u Mezgraji na samom kraju devetnaestog vijeka, kičma je i stožina ugljevičke stvarnosti do današnjeg dana, nastavlja Popović.
Eto, samo nekoliko pasusa i rečenica govore o tom zanimljivom razvojnom putu. Nastavimo dalje, bliže sadašnjem vremenu.
Kako je opština Ugljevik mijenjala sjedište, mijenjale su se i okolnosti.
Da ne dužim, na skali razvijenosti i kvaliteta života, opština Ugljevik se kretala u nevjerovatnim rasponima i amplitudama…
Od izrazito nerazvijenog područja nepogodnog za život, do najrazvijenije opštine u Republici Srpskoj, sa najvećim prosjekom plata (zvanični podaci iz 2012).
Danas je ta činjenica malo drugačija;
Na drugom smo mjestu po visini prosječnog ličnog dohotka, odmah iza opštine Stanari, tvrdi Simo Popović i nastavlja:
Sve što imaju, znaju to mještani Ugljevika, duguju moćnom Rudniku i termoelektrani.
Nikako dugogodišnjoj opštinskoj upravi!
Zlatni period za stanovnike ovog malog mjesta započeo je početkom osamdesetih, izgradnjom Termoelektrane Ugljevik. Kompletno naselje se, iz Starog Ugljevika , izmješta na novu, sadašnju lokaciju.
Sve do rata u Ugljeviku se živi pristojno, iznad prosjeka.
Do tad, recimo sedamdesetih godina prošlog vijeka, Ugljevik je bio najnerazvijenija opština u tadašnjoj SR BiH.
Tokom ratnih godina Ugljevik nije u zoni direktnih borbenih dejstava, ne trpi nikakvo razaranje niti materijalnu štetu.
U postratnom periodu RiTE Ugljevik obnavlja proizvodnju, a od 2002. naknada za korištenje neobnovljivog resursa (uglja), tzv. renta, uvećava budžet opštine dvostruko i dovodi lokalnu samoupravu u jednu sasvim novu, finansijski veoma komfornu poziciju.
Ima para, rade se isključivo infrastrukturni zahvati, putevi, vodovodi, ulična rasvjeta…
I ono malo ozbiljnijih preduzeća, osim RiTE-a, koja su do tad postojala u Ugljeviku, gasi se. Niko ili gotovo niko o tome ne razmišlja.
Postoje video i audio zapisi iz tog vremena koji svjedoče da sam upozoravao na ono što će uslijediti. I dogodilo se, kaže Popović.
Poslije Opštih izbora 2010. budžet opštine tone u strašnu depresiju i deficit za koji se ne zna koliki je. Prognoze da će se zlatni period za Ugljevik završiti zbog nesposobnog opštinskog rukovodstva, postaju realna prijetnja.
Takozvana prva razvojna faza, izgradnja potrebne infrasrukture, nikada nije prerasla u drugu, mnogo važniju- stvaranje zamjenskih kapaciteta iz sredstava rudničke rente.
Trebalo je da taj infrastrukturni ambijent rezultira ekonomskim i privrednim zamahom, ali jednostavno više nije bilo finansijskih niti ljudskih resursa koji bi taj ozbiljan poduhvat doveli do kraja.
Dugogodišnji načelnik opštine Ugljevik Vasilije Perić i opštinska uprava, jalovom i rasipničkom politikom, godinama prazne opštinsku kasu, nema nikakvih rezultata i značajnih projekata…
Ugljevik grca u dugovima!
Najrazvijenija opština u Republici Srpskoj duguje svakom po nešto.
Radnicima kasne plate, više se i ne zna koliko toplih obroka nije isplaćeno, studentima se duguje petnaestak stipendija, ne isplaćuju se podsticaji za poljoprivredu i zapošljavanje. Sportska dvorana koja je započeta 2003. vjerovatno nikad neće biti završena, a pojela je pet, šest miliona, tzv. industrijska zona više liči na predjele sa neke druge planete.
Prije petnaestak godina izgrađeni putevi, škole, vodovodi i ostali infrastrukturni projekti propadaju, nema ozbiljnih novih ulaganja.
Više niko i ne pominje privredne kapacitete koji su se morali stvarati iz sredstava za korištenje neobnovljivih resursa…
Jer svi znamo da rezerve uglja nisu neograničene, ističe Popović, bivši zamjenik načelnika opštine Ugljevik koji je upravo zbog činjenica koje iznosi, 2012. godine podnio neopozivu ostavku na tu funkciju.
Opštinsko rukovodstvo i načelnik Perić, koji je na toj poziciji duže od dvadeset godina, nisu iz budžeta, u protekle dvije decenije, stvorili uslove ni za JEDNO realno radno mjesto, a kamoli za ozbiljnu firmu i preduzeće.
Isključivo su nenamjenski trošili sredstva i enormno se zaduživali.
I, naravno, lično bogatili!
Ne zaustave li mještani Ugljevika, predvođeni dvojicom odbornika Socijalističke partije koji su, trenutno, jedina opozicija rasipničkoj ugljevičkoj vlasti, novo kreditno zaduženje od sedam miliona konvertibilnih maraka, Ugljevik će potonuti u pravo dužničko ropstvo i siguran bankrot, zaključuje Simo Popović uz konstataciju da iskreno vjeruje u bolja ugljevička vremena koja nagovještavaju odgovorni postupci i bespoštedna politička borba dvojice odbornika Socijalističke partije Ugljevik, ali i ostalih članova i simpatizera koji, u ovom trenutku, siguran je Popović, imaju napodijeljenu podršku kompletne ugljevičke javnosti.
Dešavanja u Bijeljini
Izvor: desavanjaubijeljini.com