Milan Vujaklija je rođen 28. novembra 1891. godine u mestu Buhača pored Slunja, ondašnja Austrougarska, sada Hrvatska. Otac Petar je bio pravoslavni sveštenik a majka Jelena domaćica.
Osnovnu školu pohađao je u Bosanskoj Kostajnici a gimnaziju u Zagrebu, Sremskim Karlovcima i Beogradu. Maturirao je 1911. godine u Prvoj muškoj gimnaziji u Beogradu a zatim upisao Filozofski fakultet u Beogradu (nemački jezik, književnost i filozofija). Ratovi na prostorima Srbije prekidaju njegovo studiranje.
Kao dobrovoljac od 1912. godine učestvuje u Balkanskim ratovima a zatim i u Prvom svetskom ratu. U toku ratova bio je na ratištima od Beograda preko Niša, Skoplja, Prištine, Albanije, Soluna, sve do 9. februara 1919. godine kada je demobilisan. Tek posle rata završava fakultet.
Od oktobra 1919. godine počinje njegovo službovanje prvo u listu „Demokratija“ a kasnije radi u Ministarstvu prosvete. Iako je radio kao pisar a kasnije i kao savetnik u Ministarstvu prosvete, bavio se pisanjem i prevodima poznatih dela sa nemačkog jezika. Njegovo najveće angažovanje je bilo na leksikografiji kako između dva rata tako i posle Drugog svetskog rata.
Umro je u Beogradu 1955. godine.
Milan Vujaklija se bavio prevodima poznatih dela i leksikografijom a njegovi radovi su i dan-danas veoma cenjeni. Prevodio je dela Artura Šopenhauera koja je preveo i objavio u periodu od 1922. do 1928. g. „O religiji“, „O pisanju i stilu“, „Metafizika lepog“ i „O geniju“. Pored toga, prevodio je dela E. T. A. Hofmana i Dž. F. Kupera („Kožna čarapa“). Takođe je priredio za đačku lektiru iz nemačkog jezika Šilerovo delo „Balade“.
Sudelovao je u izradi Rečnika srpskohrvatskog književnog i narodnog jezika Srpske akademije nauke i umetnosti.
Ipak, njegovo najznačajnije delo je Leksikon stranih reči i izraza (prvo izdanje: Beograd, 1936. u dve knjige A–K i L–Š). Za njegova života ovaj leksikon štampan je drugi put 1954. (u redakciji Svetomira Ristića i Radomira Aleksića) i otada do 2009. u izdanju je beogradske Prosvete.
Milan Vujaklija je sa prikupljanjem reči za leksikon počeo negde oko 1925. godine, a u periodu od 1934. do 1936. godine uradio je njegovu definitivnu obradu. Prvo izdanje bilo je štampano 1936. kod čuvenog izdavača Gece Kona. To je bio veliki događaj za srpsku leksikografiju i kulturu. Drugo izdanje je Milan Vujaklija obogatio novim rečima i izrazima i ono je izašlo iz štampe 1954. godine. Ova knjiga je postala sinonim za leksikon stranih reči i izraza. Postalo je skoro pravilo da se za značenje mnogih stranih reči navodi kao izvor Vujaklijin Leksikon u Srbiji, Crnoj Gori i Bosni i Hercegovini. U Hrvatskoj je takav uspeh imao Rječnik stranih riječi, izraza i kratica Bratoljuba Klaića od 1951. godine.
Prva dva izdanja Leksikona mnogo puta su doštampavana i prerađivana. Bilo je neminovno praviti nova izdanja, s dodatkom novih reči, jer su se u jeziku stalno pojavljivale (i koristile) nove strane reči i izrazi. Najnovije izdanje Leksikona, pod nazivom „Novi Vujaklija“ priredio Drago Ćupić, izašlo je 2011. godine i dobilo nove izdavače (Štampar Makarije iz Beograda i Oktoih iz Podgorice). To je njegovo 11. dopunjeno i redigovano izdanje.
Godine 2006. poznati Leksikon zamenjen je obimnijim i pouzdanim Velikim rečnikom stranih reči i izraza Ivana Klajna i Milana Šipke.
Dešavanja u Bijeljini
izvor: desavanjaubijeljini.com
