Za vođu je izabran Karađorđe Petrović, nakon što su Stanoje Glavaš i knez Teodosije Marićević odbili da budu vođe. Tom događaju prethodila je Sječa knezova, pogubljenje srpskih narodnih glavara 4. februara koje su sprovele dahije. Tom prilikom pobijen je veliki broj istaknutih Srba među kojima su bili knezovi, sveštenici, buljubaše, trgovci. Tim činom dahije su pokušale da zastraše ustanike i spriječe bunu, ali to je samo ubrzalo izbijanje ustanka.
Prve akcije ustanika bile su usmjerene uglavnom protiv dahijske vlasti, spaljivani su hanovi i protjerivane hadžije, tako da je ubrzo oslobođen skoro čitav Beogradski pašaluk, što je omogućilo lakše povezivanje lokalnih pokreta u jedinstvenu borbu za oslobođenje. Vođe ustanka, na čelu s Karađorđem, vješto su koristili turska neslaganja i usjpeli da izdejstvuju naredbu o pogubljenju dahija Aganlije, Kučuk-Alije, Mule Jusufa i Fočić Mehmed-age od Bećir-paše, sultanovog izaslanika.
Prije oslobođenja Beograda, tokom 1805–1806. ustanici su odnijeli nekoliko značajnih pobjeda (Ivankovac, Mišar, Deligrad) i radili na dobijanju podrške Austrije i Rusije, što je primoralo tursku vladu na ustupke i sklapanje Ičkovog mira. Beograd je oslobođen 12. decembra 1806, a u periodu od 1807. do 1812. učvršćeni su rusko-srpska vojna saradnja i savez. Međutim, nakon potpisivanja Bukureštanskog mira (28. maj 1812) između Rusije i Osmanskog carstva, i neslaganja srpskih ustaničkih vođa sa dobijanjem ograničene autonomije od turske vlasti u Beogradskom pašaluku, došlo je do prekida saradnje između Srbije i Rusije. Znatno nadmoćnija turska vojska napala je, 1813. godine, Srbiju u želji da sprovede odredbe Bukureštanskog mira i, nakon tromesečnog otpora ustanika, ponovo je uspostavljena turska vlast. Ponovnim padom Beograda u turske ruke, 7. oktobra 1813, ustanak je ugušen, a Karađorđe je sa još nekoliko vođa ustanka pobegao u Austrougarsku, a zatim u Rusiju. I pored formalnog neuspjeha Prvog srpskog ustanka, on je umnogome doprineo uspjehu Drugog srpskog ustanka, podignutog krajem aprila 1815. godine.
Prvi srpski ustanak predstavlja početak srpske borbe za oslobođenje, odnosno predstavlja rađanje srpske moderne države u XIX vijeku. Uporedo sa borbom za oslobođenje i rušenje turskog feudalnog sistema, postavljeni su temelji novih društveno-ekonomskih odnosa, kulture i uređenja buduće srpske države. Ovaj ustanak zauzima posebno mjesto u istoriji srpskog naroda i države, te se na dan njegovog početka, 15. februara, obilježava Dan državnosti Republike Srbije.
Dešavanja u BIjeljini
Izvor: novosti.rs
