Današnje generacije Bijeljinaca i Semberca imaju raznovrstan izbor razonode na koju se ne mogu požaliti. Ne mogu da kažu da im je dosadno. Kako je tek ranije bilo kada nisu postojali kafići, kafane, sportska takmičenja, televizijski prenosi i dr. Bez obzira na to, ljudi su i tada živjeli zadovoljno i nije im bilo dosadno. Uvijek su znali kako korisno da utroše slobodno vrijeme.
U svojoj prošlosti Bijeljina je za mlade šetače, u različitim vremenima, imala nekoliko ulica koje su služile za večernju šetnju i izlaske mladih. Prvi korzo u gradu bio je u u današnjoj Karađorđevoj ulici – od današnje zgrade Muzeja Semberije pa do Sokolskog doma, ali najčešće do hotela „Drina“, kojeg sada nema, a gdje se sada nalazi Autobuska stanica. Ta ulica se tada zvala Wilmastrasse (Vilmina ulica) i predstavljala je elitni dio grada u kojoj su bile smještene sve važnije ustanove – opština, hotel, nekoliko apoteka, dvije banke, dvije crkve, škole, čitaonica i više ugostiteljskih objekata.
Druga ulica u kojoj je bio bijeljinski korzo, nekoliko decenija kasnije, bila je ulica u Staroj čaršiji. Tih godina, sa preseljenjem korza, u tu ulicu premješten je poslovni dio grada. To je ulica što je išla kraj nekadašnjeg Doma Vojske Republike Srpske, a koji je tada bio hotel „Evropa“ koji je 1935. godine otvorila Jevrejka Rifka Alkalaj. Ta ulica poslije Drugog svjetskog rata zvala se Ulica narodne revolucije. U ovoj ulici Bijeljine, više od četiri decenije, šetali su mladi, tj. sve do izgradnje gradskog trga šezdesetih godina, kada je saobraćaj preseljen na novu jednosmjernu traku, a ranija ulica gdje je bilo korzo, utopila se u površinu trga. Tada su se šetači preselili na „štraftu“ što je sredinom trga bila isključivo njima namijenjena, a onda je i saobraćaj u večernjim satima kroz centar grada bio zabranjen.
Međutim, svakog ljeta nakon prvog maja, korzo iz centra grada selio se u Gradski park i tamo ostajao sve do početka septembra. U tom vremenu cjelokupni zabavni i društveni život Bijeljine bio je u parku gdje je bila ljetna bašta sa muzikom i ugostiteljskim uslugama – kafa, sendviči, osvježavajuća pića, poslastice i dr. U večernjim časovima, pored gostovanja renomiranih orkestara sa pjevačima i pjevačicama, dva puta nedeljno bile su i igranke. Tih mjeseci duž glavne aleje parka, kroz sredinu, od gornje do donje kapije, defilovale su kolone šetača u dva smjera. Tu u parku, tokom cijele sezone, sastajali su se i družili i mladi i stari građani. Park je bio mjesto okupljanja i razonode.
Za stanovnike semberskih sela, čak i onih udaljenijih od grada, gradska slava Sv. Pantelejmon, bila je od velikog značaja. Na dan slave u grad su tih dana iz okolnih i daljih sela dolazili i mladi i stari. Tada je po tri dana u gradu gostovalo više cirkusa na tzv. marvenoj pijaci, pa su ljudi u tim cirkuskim šatrama imali priliku da vide zoološki vrt, ranije kinematograf („žive slike“), a kasnije mađioničare, klovnove, žonglere i ukrotitelje životinja. Najveća atrakcija su bili ringišpili. Tih dana ugostitelji u gradu su zadovoljno trljali ruke, a razne muzičke kapele sa pjevačicama i pjesmom nadjačavali su buku i graju prisutnih.
U decenijama koje su uslijedile, mijenjale su se države i društvena uređenja, ali je navika šetanja bijeljinskim korzom ostala, sve do vremena kada su televizija i društvene mreže donijeli nove navike u svakodnevni život i društvene veze.
Dešavanja u Bijeljini
Izvor: semberija.info/prvisrpski.com
