“Danas je ponos biti Srbin, a ja vjerujem da su pravi Srbi su danas na svetim Liturgijama, širom naše svete Pravoslavne Crkve” naglasio je odmah na početku besjede Episkop Fotije, pozdravivši prethodno sve, a naročito malu dječicu koja su danas došla u hram na bogosluženje.
Episkopu Fotiju su danas sasluživali: protojerej-stavrofor Nebojša Draškić, paroh pri Sabornom hramu Rođenja Presvete Bogorodice u Bijeljini; protonamjesnik Mitar Mlađenović, paroh velikoobarski i protođakon Lazar Ilić, eparhijski đakon.
Divno je biti na Vidovdan u našoj kasarni u Bijeljini, bogoslužiti, a vjerujem i znam da je divno i veličanstveno na našem raspetome Kosovu gdje je naš Patrijarh i mnoštvo arhijereja SPC, zajedno sa velikim brojem vjernog naroda. Danad se sjećamo velike žrtve našeg kneza Lazara, kosovskog mučenika i svih ostalih kosovskih mučenika. Lepo je danas i u Ravanici, gdje su mošti Svetog Cara, a lepo je i u Kruševačkoj Lazarici, gde je stolovao u svom zemaljskom carstvu sveti car Lazar, rekao je Vladika Fotije, dijeleći radost praznika sa svima prisutnima.
Srpski narod je narod koji se branio i narod koji se nikada nije plašio stati pred agresora, ma kakav on bio, i braniti svoju zemlju i svoje svetinje, koje čine naš identiteč čuvajući jezik, pismo i kulturu. Taj Srbinov duh i ponos je istakao i vladika Fotije, prisjećajući se i besjeda svetog vladike Nikolaja koji je po Zapadu boravio i često govorio o slavnoj istoriji srpskoj.
Mnoge carevine su ustajale protiv Crkve Božije i na narod Božiji, kao što je bila Osmanska imperija sa kojom smo se mi sudarili 1389.godine na Kosovu, braneći ne samo Srbiju i srpski narod pravoslavni, već braneći i hrišćansku Evropu. Srbi su mali narod, ali Srbi su oni koji su branili hrišćansku Evropu i teško stradali. U vreme Kosovske bitke nas je bilo koliko i Britanaca, a danas nas ima 10 miliona, a njih 140 miliona, a gde su naši drugi? Naši su u Ćele kulama. Cela Srbija je jedna velika Ćele kula. Stradali smo od svih zavojevača, stradali smo od svih onih koji su progonili nejač i sirotinju. Stradali smo od svih koji su nam progonili veru Pravoslavnu, istoriju i kulturu, nekako smo im uvek bili na putu. Zato je naša filosofija Krsta i Vaskrsenja. Vojska na Kosovu je znala da ide da se brani od triput većeg agresora, zato se veče pre ispovedila i pričestila i tako otišla na Kosovo da stradaju za Krst Časni i slobodu zlatnu.
Navodeći primjer svetog poslušanja kojeg imamo kod Lazara Kosovskog, vladika Fotije je rekao da bi nam svima bilo mnogo bolje kad bi se i danas svi zajedno, i pojedinac i društvo, držali istog principa.
Poslušnost prema Bogu i Crkvi, zatim jerahija u sveštenom kliru da bude poslušna starješinama, vladikama i Patrijarhu, jerarhija u vojnom poretku da bude poslušna, svako svome nadređenom, u porodici da djeca budu poslušna roditeljima i tako sve da se ugleda na primjere svetitelja koji su do kraja bili poslušni Ocu Nebeskom, imali bi jedan savršen sistem funkcionisanja čitavog društva.
Po završetku besjede, molitveno sabranje nastavilo se ispred hrama, gdje je formirana Litija, a zatim i izvršen ophod oko hrama, sa krstom, litijama i ikonama.
Na kraju su osveštani slavski darovi i prelomljen slavski kolač sa kumom slave g. Stjepanom Terzićem, načelnikom PU Bijeljina, te je upriličena trpeza ljubavi za sve prisutne u krugu kasarne.
Liturgijskom sabranju su molitveno prisustvovali, pukovnik Nebojša Jovanović, komadant 3. pješadijskog bataljona iz 3. pješadijskog RS puka i komadant bijeljinske Kasarne „Vojvoda Stepa Stepanović“; dr Ljubiša Petrović, gradonačelnik Bijeljine i Aleksandar Đurđević predsednik Skupštine grada Bijeljina.
Dešavanja u Bijeljini
Izvor: eparhijazt.com