Monumentalni spomenik, čija će visina biti oko pet metara, u čast čuvenog lozničkog i srpskog prote Ignjata Vasića i legendarnog episkopa srpskog i svepravoslavnom Lavrentija (Živko Trifunović) biće postavljen ispred Biblioteke Vukovog zavičaja u centru grada, u ulici Svetoga Save, nedaleko od rječice Štire.
Spomenik je djelo i dar Lozničanima i rodu akademika Dragoljuba Draga Mirkovića, likovnog umetnika iz Bijeljine, rodom iz Banjana u Staroj Hercegovini, koji kaže da se na taj korak odlučio „zbog velikana kakvi su bili prota i vladika, ali i radi njegovog prijatelja Vladimira Mitrića, novinara „Večernjih novosti“.Inicijativu za podizanje spomenika je pokrenuo Mitrić, koja je ušla u proceduru i, ubrzo, stigli
su prvi „blagoslovi“ lokalne zajednice i Zavoda za zaštitu spomenika kulture.
Ostaje još da saglasnost daju odbornici Skupštine grada i završnu ocjenu spomenika nadležni zavod, na osnovu onoga što im proslijedi tim ustanovljen za `ovaj posao na čijem je čelu profesor Petar Gavrilović.
Uslijediće, vrlo brzo, potom, izrada postamenta i postavanje spomenika velikanima, čije je likove, direktno u kamenu, isklesao ugledni umjetnik vještinom koja je najteža i koju, u međuvremenu, koristi sve manji broj umjetnika.
-Znao sam sam prašinjav da radim satima, da ne osjetim ni umor, ni prašinu, mada su mi bronhije i te kako osjetljive -kaže umjetnik Mirković. -Ovo su veliki ljudi roda svoga, a vladiku Lavrentija sam lično upoznao, sarađivao sa njim i nagradio me je Ordenom svetog vladike Nikolaja.
-Moja supruga Rosa je iz Krupnja, iz Rađevine, odakle je i vladika, a oni
smatraju Loznici i Jadar, takođe, za svoj grad i zavičaj, pa sam davno shvatio kako je ovde divan narod i nije ni čudo što je iznjedrio takve velikane.
Ovaj umjetnički poduhvat, zanimljivo je, pozdravili su svi u lokalnom parlamentu, iz reda pozicije i opozicije, kao i Mirjana Pejak, direktorka Biblioteke Vukovog zavičaja, zahvaljujući se, javno, na sednici Skupštine grada, i darodavcu Mirkoviću i Mitriću kao inicijatoru.
Sa jedne strane biće prota, a sa druge omiljeni vladika. Ispod lika vladike piše : -Bog mi je svedok! Lik prote prate riječi : -Prota Ignjat Vasić javlja!
Prota Ignjat Vasić(1812 -1888), koji se opismenio u Manastiru Hopovo, bio je, prvo učitelj pa sveštenik. Pored ostalog bio je poslanik Svetoandrejske skupštine 1858, a 1869. član Nikoljskog odbora za izradu Ustava. Poznat je po vođenju nacionalne propagande u Bosni. Imao je dara i takta pa je u pograničnim mjestima ustanovio obavještajnu službu, ali je i ratovao pa je u Bijeljini u jednoj od akcija i ranjen. Od početka učiteljskog i svešteničkog posla bavio se kulturnim životom sela i gradova, pisao pozorišne komade koji su bili u znaku biblijskih tema.
U Loznici je osnovao kulturno-umjetničko društvo „Podrinjska sloga“ (1868), današnji KUD Karadžić sa u to vrijeme sa sekcijama koje su činili čitalište s bibliotekom, pozorište, hor s pjevačkom vještinom, javna predavanja, rasturanje i otkup knjiga i pomaganje dobrih a sirotih đaka.
Ostalo je upamćeno da je darovao plac za čitaonicu, čiji je kamen temeljac 1869. položio knez Milan Obrenović, čija je baka Tomanija, bila kćerka čuvenog lozničkog
vojvode Ante Bogićevića. Još u to doba, kako su zabilježili hroničari, „ čitaonica je primala 25 srpskih i jedan njemački list.
Bio je, kako je davno ocijenjeno, „sjana spona na nacionalnom i prosvjetnom polju između Vuka Karadžića i Jovana Cvijića, inače Jadranima i Lozničanima koji su pronijeli slavu srpskog roda.
A, vladika Lavrentije, koji je Gimnaziju završio u Loznici, udario je temelje sedam eparhija SPC širom svijeta, a dvije decenije je bio nadležan za zapadnu Evropu, Australiju i Novi Zeland, pružajući podršku i utjehu našim ljudima u rasejanju, okupljajući ih uz krilo crkve na razne načine, uz zavidnu posvećenost, ljubav i zalaganje. Objavio je sabrana djela, u to vrijeme u otadžbini zabranjenog svetog vladike Nikolaja, i sačuvao ga od zaborava, organizovao prenos njegovig zemnih ostataka u rodni Lelić, i neprestano svjedočio njegovo svijetlo djelo, u misiji koja je doživjela neslućene razmjere.
Pored mnogih hramova koje je podigao širom svijeta, u otadžbini je izgradio dvije svetinje, kao svoje zadužbine, u Soko gradu, kod Ljubovije i u njegovom rodnom selu Bogoštica, davno nazvanom Božjem selu. Bio je cijenjen i poštovan širom zemlje i svijeta, kao veliki duhovnik, plodan i darovit spisatelj, veliki poznavalac književnosti, jezika, a naročito narodne poezije, koju je obožavao i djela joj posvećivao. Ustanovio je na Sokolu manifestaciju Moba koja okuplja godinama našu djecu iz zemlje i rasejanja da se druže i uče o vjeri pradjedovskoj, ali i o kulturi, jeziku, običajima, vjerovanjima i navikama. Poznata je njegova velika ljubav i vezanost za Loznicu, čiji je i počasni građanin.
Umetnik Mirković je, na mjestu budućeg spomenika, upravo imao završene konsultacije, sa zamjenikom gradonačelnika Loznice, Petrom Gavrilovićem, pomoćnikom Milanom Jugovićem i njihovim saradnicima. Najduže do slave grada Spasovdana spomenik će biti među Lozničanima.
Izvor: desavanjaubijeljini.com